rozłupać — dk IX, rozłupaćpię, rozłupaćpiesz, rozłupaćłup, rozłupaćał, rozłupaćany rozłupywać ndk VIII, rozłupaćpuję, rozłupaćpujesz, rozłupaćpuj, rozłupaćywał, rozłupaćywany «uderzając mocno, rozdzielić, rozłamać, rozbić coś twardego; łamiąc pozbawić coś… … Słownik języka polskiego
dwoje — D. dwojejga, CMs. dwojejgu, N. dwojejgiem «liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 2, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie używanej tylko w liczbie mnogiej» Dwoje ludzi, dzieci,… … Słownik języka polskiego
rozszczepić — dk VIa, rozszczepićpię, rozszczepićpisz, rozszczepićszczep, rozszczepićpił, rozszczepićpiony rozszczepiać ndk I, rozszczepićam rozszczepićasz, rozszczepićają, rozszczepićaj, rozszczepićał, rozszczepićany 1. «rozpołowić coś wzdłuż czymś ostrym;… … Słownik języka polskiego
kokos — m IV, D. u a. a, Ms. kokossie; lm M. y 1. «jadalny owoc palmy kokosowej, którego skorupa i włókna są użytkowane w przemyśle, a wysuszony miąższ (kopra) dostarcza cennego oleju; orzech kokosowy» Rozłupać kokos. ◊ pot. Robić (na czymś) kokosy… … Słownik języka polskiego
nadłupać — dk IX, nadłupaćpię, nadłupaćpiesz, nadłupaćłup, nadłupaćał, nadłupaćany nadłupywać ndk VIIIa, nadłupaćpuję, nadłupaćpujesz, nadłupaćpuj, nadłupaćywał, nadłupaćywany «trochę, częściowo odłupać, rozłupać» Nadłupać korę drzewa. Nadłupać skorupkę… … Słownik języka polskiego
przełupać — dk IX, przełupaćpię, przełupaćpiesz, przełupaćłup, przełupaćał, przełupaćany przełupywać ndk VIIIa, przełupaćpuję, przełupaćpujesz, przełupaćpuj, przełupaćywał, przełupaćywany «łupiąc przedzielić coś; rozrąbać, rozszczepić, rozłupać» Przełupać… … Słownik języka polskiego
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
rozpłatać — dk I, rozpłataćam, rozpłataćasz, rozpłataćają, rozpłataćaj, rozpłataćał, rozpłataćany «tnąc, płatając rozdzielić na części; uderzając ostrym przedmiotem rozciąć, rozłupać, przepołowić» Rozpłatać nożem brzuch ryby. Rozpłatać komuś głowę toporem.… … Słownik języka polskiego
rozrąbać — dk IX, rozrąbaćbię, rozrąbaćbiesz, rozrąbaćrąb, rozrąbaćał, rozrąbaćany rozrąbywać ndk VIIIa, rozrąbaćbuję, rozrąbaćbujesz, rozrąbaćbuj, rozrąbaćywał, rozrąbaćywany «rąbiąc przeciąć na części; rozłupać, rozszczepić, rozpłatać» Rozrąbywać na pół,… … Słownik języka polskiego
łupek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. łupekpku {{/stl 8}}{{stl 7}} skała o warstwowej budowie, dająca się łatwo rozłupać na cienkie płytki {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łupina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. łupinanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skóra lub skorupa owoców, warzyw (zwłaszcza tych, które mają jadalny korzeń), czasem także jajek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łupina orzecha,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
